تکنیک PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز Polymerase Chain Reaction ) به منظور تکثیر یک قطعه DNA در سال ۱۹۸۴ توسط کری مولیس (Kary Mullis) کارمند شرکت Cetus ارائه شده است. PCR  مزاياي بسیاری داشت (از جمله بررسي يك روزه نمونه ها، ارزان بودن نسبي، آساني انجام و فوق العاده اختصاصي بودن) و انقلابي در تشخيص كلينيكي بيماري ها، پزشكي، علوم جنايي و پليسي، ميكروبيولوژي و بسياري صنايع ايجاد كرد. اين تکنيک تمامی مشکلات قبلی در زيست مولکولی که ناشی از عدم دسترسی به مقادير زياد از DNA يکسان بود را برطرف کرد و امروزه تقريباً در تمامی آزمايشگاههای زيست مولکولی جزو کارهای متداول بوده و به صورت اتوماتيک بوسيله ی کامپيوتر انجام می شود. به دلیل همین كشف در سال ۱۹۹۳، جایزه نوبل به کری مولیس اهداء گردید.
PCR همانند یک دستگاه فتوکپی عمل می کند که بوسیله آن می توان صفحاتی از کتاب ژنوم هر موجود را به تعداد دلخواه و مشابه نسخه اصلی (البته در مواردی همراه با خطاهای جزئی) تکثیر نمود . با اين روش مي توان يك ژن را به اندازه اي تكثير كرد تا بتوان با استفاده از روش‌هايي مانند الكتروفورز مشاهده كرد. شما يك تار مو را از فاصله 6 متري نمي توانيد ببينيد اما يك دسته ميلياردي از مو كنار هم به خوبي مشاهده مي شوند.
اساس این روش بسیار ساده بوده و مانند واکنش همانندسازی DNA در موجودات زنده توسط آنزیم DNA  پلیمراز صورت می گیرد. در موجودات زنده، مجموعه ای از چند پروتئین و آنزیم در فرآیند همانند سازی DNA نقش دارند در حالی که در واکنش PCR تنها نوع خاصی آنزیم DNA پلیمراز مقاوم به حرارت به نام Taq polymerase  به همراه بافر، کلرید منیزیم و نوکلئوتیدها استفاده می شود. در این تکنیک ابتدا پرايمراز DNA  موردنظر، طراحي مي شود و بعدا با استفاده ازPCR ، هدف را تكثير كرده و توسط الكتروفورز در مقابل يك كنترل مي سنجند.

ادامه... .